Kees ’t Hart las voor zijn boek Pleidooi voor pulp zo’n zestig liefdesromans en vertelt in de VPRO Gids nummer 49 (3 t/m 9 december 2022) dat hij dankzij zijn moeder al op jonge leeftijd triviale literatuur of liefdesromans las en daarvan genoot.
Interessant is zijn opmerking dat ondanks de vaste stramienen binnen de liefdesromans ook veel is veranderd. Vroeger was de kus op het eind het bevredigende moment waarop de hoofdpersonages elkaar kregen. Seks kwam er nauwelijks aan te pas. Volgens ’t Hart, in de VPRO Gids, is dit veranderd: “Nu is de seks soms echt storend. Pagina’s lang tot je denkt: nou nou, zo kan hij wel weer.” Grappig is wat ’t Hart hieraan toevoegt: “Maar het is altijd positief en fijn. Geen geklungel, en mét condoom.’
Voor de vele vrouwen die deze boeken lezen, een opsteker dat fijne seks geen uitzondering hoeft te zijn en dat seks zonder condoom niet ‘normaal’ is in een beginnende relatie. Alleen al hierom zou een pleidooi voor ‘pulpliteratuur’ op zijn plaats zijn. Maar aan deze opvoedende taak denkt ’t Hart niet. Het gaat hem om het leesplezier en de vervoering die deze boeken opwekken bij hun lezers. Hij zou het dan ook betreuren als de belangstelling voor deze boeken afnam. Zonder deze ‘lectuur’ en de leescultuur die erbij hoort zal, vreest hij, ook de literatuur verdwijnen. Want deze boeken hanteren dezelfde principes en uitgangspunten die in literatuur worden toegepast. Ze dromen over de wereld, proberen illusies in stand te houden, voelen zich verbonden met de wereld. Ze zijn de basis van alle schrijfkunst. En zoals ’t Hart een alleslezer is geworden, zullen waarschijnlijk veel lezers van ‘pulpliteratuur’ ook ‘echte literatuur’ gaan lezen en daarvan genieten.
Kees 't Hart: Pleidooi voor pulp. Uitgeverij Querido, 6-12-2022,
- ISBN: 9789021470689
Reactie plaatsen
Reacties