Twee weken verder en ik heb nog steeds geen literair boek gevonden over ‘date-leed’. Zoals vaker heb ik ook nu ChatGPT geraadpleegd. Deze kwam met een lijst titels van boeken, waarvan ik het merendeel niet had gelezen. Om een indruk te krijgen van de inhoud en kwaliteit van deze boeken heb ik me verdiept in samenvattingen en reviews. Uit de samenvattingen werd me al snel duidelijk dat de meeste boeken over relatieleed gingen of het niet in staat zijn om een liefdesrelatie aan te gaan vanwege traumatische ervaringen in de jeugd. Zo zou ik b.v. bij Murakami’s prachtige ‘Norwegian Wood’ niet direct aan ‘date-leed’ denken. Er is zeker leed over het niet vervuld worden van een grote liefde, maar zelf zou ik dit leed onder liefdesverdriet rangschikken. Ook het interessante boek ‘Opwindende tijden’ van Naoise Dolan gaat meer over relatieperikelen en uit de kast komen dan over ‘date-leed’. Waar ‘date-leed’ wel een belangrijke rol in vervult is het bekende ‘Bridget Jones's Diary ‘van Helen Fielding. Deze novelle is gebaseerd op haar colums in The Independent and The Daily Telegraph en is deels geïnspireerd door Jane Austen's novelle Pride and Prejudice. Bridget is niet alleen obsessief bezig met haar liefdesleven, maar ook met haar gewicht en verslaving aan alcohol en sigaretten. Haar vrienden en familie zijn haar steunpilaren. Critici hebben dit boek wel de "oer-text" van de hedendaagse chick lit (https://en.wikipedia.org/wiki/Chick_lit) beweging genoemd. Misschien moet maar eens onderzocht worden wat dit genre zo succesvol maakt.
Na me verdiept te hebben in de titels van ChatGPT, ben ik zelf gaan googelen op ‘date-leed’. Zo stuitte ik op ‘Ik Date Maar Wat’ van Suzanne Buis. Dertiger Suzanne is een 'happy single', maar ze is de vraag van ‘stelletjesdozen’ waarom ze geen vent heeft zo zat dat ze op zoek gaat naar een antwoord. Ze ondervraagt hiervoor oud en jong, mannen, vrouwen, Canadezen, Australiërs en allerlei Europeanen over hun wens om wel of juist geen relatie te hebben. Suzanne ziet witte paarden en roze wolken - alleen de prins krijgt ze maar niet scherp in beeld. In recensies wordt de schrijfstijl, humor en originaliteit van Buis geroemd. Toch wordt ook haar boek onder chick lit gezet. Een ander boek in dit genre is ‘Sanne en de mannen, Dwalen in de jungle van liefde en seks’ van Sanne Wolters. Als vrijgevochten millennial neemt Sanne Wolters haar liefdesleven vanaf haar kleutertijd zonder gêne onder de loep. Ze vertelt bloemrijk en goudeerlijk over haar zoektocht naar echte liefde. Over hormonen en onzekerheid, over seks en neerslachtigheid en over datingapps en ‘De Sanne’. Waarom krijgt een vrouw nog steeds het etiket ‘slet’ als ze van seks geniet? Bestaat echte liefde eigenlijk wel? Hoe ziet een goede relatie eruit? Soms vraagt Sanne zich af of het ooit nog goed komt. Sanne Wolters (1992) is neerlandica en journaliste. Ze is (nog) single. Haar jachtgebied is Rotterdam (https://www.bruna.nl/boeken/sanne-en-de-mannen-9789083332420).
Wat is nu ‘date-leed’? Ik heb hier geen mooie definitie voor en houd me graag aanbevolen voor suggesties. Ik vermoed echter dat het niet kunnen vinden van de gewenste geliefde daten tot een lijdensweg kan maken. Zaak is dus om het dateproces zelf plezierig en leerzaam (?) te houden. Lees hiervoor ook ‘Op zoek naar liefde’ van Hanna Huis.
Reactie plaatsen
Reacties