Geheimen van de polyamorie

Om een beeld te krijgen van wat polyamorie inhoudt, is het zinvol te kijken naar bestaande voorbeelden. In Nederland zijn twee mannen bekend die tegelijkertijd met verschillende vrouwen samenleefden: Henk Jurriaans en Anton Heyboer. Bij Jurriaans ging het om vier vrouwen, bij Heyboer vijf. Wat in deze samenlevingen opvalt, is dat het steeds de man is die met een nieuwe vrouw komt aanzetten. Vanwege de grote liefde die m.n. de eerste vrouwen voelden voor de door hen geadoreerde man, gunden ze hem vrouwen naast henzelf, ook al viel dit niet altijd mee. Jalouzie werd verbannen.

Uit de verhalen van de vrouwen kan opgemaakt worden dat iedere vrouw een eigen woonplek had. De vrouwen werkten samen, in het geval van Jurriaans gebeurde dit voor kunstwerken van Marte Röhling. Ook Jurriaans zette zich in voor haar werk. Bij 'de bruiden' van Heyboer ging het om zijn werk. Het samenwerken leek een sterke band te scheppen tussen de vrouwen, van een erotische band tussen hen was voor zover bekend geen sprake.

Seksuele relaties vonden uitsluitend plaats tussen de man en de verschillende vrouwen met wie hij samenleefde. Opvallend is dat geen van de vrouwen in de lange tijd dat men samenwoonde een kind heeft gekregen. Zowel Jurriaans als Heyboer hadden wel kinderen uit huwelijken met eerdere vrouwen.

Of romantiek een rol speelde binnen de hier beschreven woongemeenschappen, is niet duidelijk. Wel hadden zowel Jurriaans als Heyboer een groot sexappeal, vrouwen vielen bijna à la minute voor hun prachtige lichaam (Jurriaans) en uitstraling (Heyboer). Hoe Jurriaans en Heyboer hun vrouwen levenslang betoverden, kan slechts geraden worden op basis van uitlatingen van hun vrouwen. De meesten zijn echter zeer discreet over de wijze van samenleving. Eén van Heyboer's bruiden merkte op dat hij haar het gevoel gaf dat ze helemaal vrouw was en dat dat prikkelde. Zelfs na de dood van Jurriaans en Heyboer bleef er een bepaalde verering, bewondering en dankbaarheid voor het mogen samenzijn met deze mannen. De vrouwen bleven bij elkaar en gingen door met het werk dat ze al deden.

De vraag is of de hierboven genoemde samenlevingen onder polyamorie vallen. Seksuele relaties bestonden alleen tussen de min of meer aanbeden man en de afzonderlijke vrouwen die hij had samengebracht. In zoverre doet dit meer aan een zelfverkozen harem denken dan aan een samenleving waarin mannen en vrouwen onderlinge liefdesrelaties hebben (polyamorie).

Helaas zijn er geen romans over polyamorische leefgemeenschappen. Misschien is het 'normale karakter' van de zo gevestigde huishouding en daarmee het ontbreken van drama en een 'plot' hier debet aan.